Ik was 17 toen ik het huis uit ging. Of eigenlijk moest. Ik was verdrietig en boos over het verlies van veiligheid. En tegelijkertijd ging er een enorme energiebron open. Een geluksgevoel over de nieuwe ruimte die er ontstond om het anders te doen. Om verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf en het leven. Om het nieuwe te creëren.
Gisteren liep ik met mijn kinderen in het bos. Zomaar, op woensdagochtend midden in een Corona-crisis die alles anders maakt. Weer was er verdriet om afscheid van veiligheid. En tegelijkertijd ging er ook weer die energiebron open. Alles kan weer gebeuren. Er wordt veel geschreven over de grote kans die we nu hebben om nieuwe paradigma’s te introduceren in onze economie en samenleving. Om deze crisis te zien als kans om opnieuw te beginnen en te transformeren naar een duurzamere en gezondere werkelijkheid. Toch is er die vraag: wat is er nodig om het nieuwe ook echt te laten lukken? Om die nieuwe realiteit daadwerkelijk onder deze crisis vandaan te laten komen. En om niet ‘business as usual’ weer te laten winnen als de lucht geklaard lijkt.
In de afgelopen jaren hebben we, in de vele Perfect Worlds die we creëerden met bedrijven en overheden, veel geleerd over waarom goede intenties en acties (van mensen, maar ook bedrijven en hele samenlevingen) vaak toch niet genoeg zijn voor duurzame verandering. De kern: reactiviteit. We zijn als mensen, bedrijven, overheden en bestuurders vooral gericht op het oplossen van het probleem dat voor ons ligt (vaak met nieuwe problemen). Door die focus is het bijna onmogelijk om een vrij beeld te vormen bij de realiteit die we willen, voorbij het probleem. Laat staan om ernaar te handelen bij alles wat we doen. De urgentie van het probleem wint het vrijwel altijd van het opnieuw ontwerpen en manifesteren van de wereld die we echt willen.
Daar zit ook de grootste en belangrijkste vraag die we nu, midden in deze corona-crisis, samen te beantwoorden hebben: hoe tellen de oplossingen voor onze problemen nu ook op voor een nieuwe toekomst? Kortom, hoe zorgen we ervoor dat de oplossingen niet slechts nieuwe problemen worden?
De sleutel zit ‘m in het creëren en manifesteren van het nieuwe perspectief en een scherp en inspirerend beeld bij de realiteit die we samen willen voorbij de oplossing van het probleem. Wie willen we echt zijn? Hoe ziet onze perfect world eruit? Welke sprongen moeten we nemen om 'm vorm te geven? En wat betekent dat voor ons als mensen, als samenleving, als economie en als onderdeel van de natuur waarin we leven? De antwoorden op deze vragen geven de energie, de moed, de creativiteit, de richting en de eenheid om de kans die nu voor ons ligt daadwerkelijk om te zetten in de transformatie van onszelf en onze systemen.
Premier Rutte was deze week de staatsman die ons vol vertrouwen en realisme door waarschijnlijk de grootste uitdaging van onze tijd loodst. Trots. We bevechten de natuur niet met lock downs en controle, maar we werken ermee samen door ons collectieve natuurlijke immuunsystemen te versterken. Toch is er, ook nu al, meer nodig. Dit is juist het moment om niet alleen te reageren op de problemen die voor ons staan, maar om te creëren met alles wat we in ons hebben.
Hoe groots en dreigend de realiteit van vandaag ook is, we hebben als mensen de talenten, de verbeeldingskracht, de moed en de verantwoordelijkheid om het nieuwe te creëren.
Voor nu, veel kracht en liefde!
David Smith
Giantleapers.com